10 πιο παράξενα ζώα στον κόσμο

Cantorii Pelochelys

Το πιο πάνω ζώό είναι ένα σπάνιο είδος χελώνας. Η συγκεκριμένη χελώνα είναι γλυκού νερού και έχει ανακαλυφθεί στον ποταμό Mekong της Καμπότζη.Ζυγίζει στην ενήλικη ζωή τησ  περίπου 50 κιλά και  μπορεί να φτάσει και τα 2 μέτρα μήκος . Έχει μαλακό κέλυφος ενώ περνά το 95% τησ ζωής τησ χωμένη στην άμμο

 Mara (Ινδόχοιρος, τρωκτικό της Παταγονίας)

Το Mara της Παταγονίας, είναι  τρωκτικό και ζει στην κεντρική και νότια Αργεντινή. Τρέφετε κυρίως με γρασίδι ενώ ζει κοντά σε  θαμνώδες ερήμους και βοσκοτόπια . Είναι είδος μονογαμικό,  ενώ το αρσενικό ακολουθεί πάντα το θηλυκό στις εξορμήσεις του, για να το προστατεύει από άλλα αρσενικά. 

Αντιλόπη Saiga

Ζουν κυρίως σε περιοχές της Ρωσίας (Kalmykia), του Καζακστάν και σε δύο απομακρυσμένες περιοχές της Μογγολίας.Το ύψους του κυμαίνεται από 600 με 800 εκατοστά και το βάρος τους από 36 έως 63 κιλά, ενώ το προσδόκιμο ζωής τους δεν ξεπερνά τα 10 χρόνια. Τα ανδρικά saiga είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά και έχουν κέρατα, τα οποία χρησιμεύουν σε κάποιο παραδοσιακό κινέζικο φάρμακο, γι’αυτό και κινδυνεύουν από λαθροθηρία. 
. 

 Γιγαντιαίος Μυρμηγκοφάγος

Το όνομα τα λέει όλα. Αυτό το πλάσμα, αν και όχι τόσο γιγαντιαίο (έχει περίπου το μέγεθος ενός γκόλντεν ριτρίβερ), έχει δημιουργηθεί από την φύση για να καταναλώνει τεράστιες ποσότητες μυρμηγκιών και τερμιτών (περί τα 35.000 την ημέρα). Τα νύχια του, μήκους 10 εκατοστών, είναι τόσο δυνατά που μπορούν να διαλύσουν πετρωμένα «βουνά» από τερμίτες και να τα φάνε.Ενώ η τεράστια, φουντωτή ουρά του, του επιτρέπει να ισορροπεί στα πίσω πόδια όταν σκάβει για την τροφή του. Το δε μακρύ, συλληπτήριο ρύγχος του, με την σουβλερή γλώσσα διευκολύνουν τον μυρμηγκοφάγο στο να έχει πρόσβαση στην τροφή του. Το πιο περίεργο πράγμα σε αυτό το θηλαστικό, είναι ότι περπατά με τις δύο μπροστινές του αρθρώσεις, ενώ τα νύχια του είναι γυρισμένα προς τα μέσα και πάνω από το έδαφος. Αυτό τα βοηθάει να διατηρούνται πολύ αιχμηρά για τον βασικό σκοπό τους: Την εκσκαφή. Μυρμηγκοφάγους θα δείτε στα δάση και τις σαβάνες της κεντρικής και νότιας Αμερικής, και δη στην δυτική Βραζιλία.

 Κουνέλι της Ανγκόρα

Έχει πάρει το όνομα του από την Άγκυρα της Τουρκιάς οποί εκεί πρωτοεμφανίστηκε . Είναι γνωστό για το μακρύ και απαλό του τρίχωμα του . Αυτό το είδος κουνελιών τις πιο πολλές φορές εκτρεφόταν για το απαλό τρίχωμα του το οποίο μάλιστα πρέπει να κουρεύετε πολύ συχνά για να μην δημιουργήσει πρόβλημα στην υγειά του ζώου.

 Long-eared Jerboa (καγκουρίκι) 

Το jerboa το συναντούμε σε κάποιες απομακρυσμένες, ερήμους ,, περιοχές της Κίνας και της Μογγολίας. Είναι μικροσκοπικό νυκτόβιο τρωκτικό με την μακριά ποντικίσια ουρά, τα μακριά πίσω πόδια που το βοηθούν να πηδά ψηλά και μακριά, όπως ένα καγκουρό, και τα ιδιαίτερα μεγάλα αυτιά.Πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για αυτό το παράξενο είδος .

Nudibranch (θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας)

 Έχουν υπολογιστεί περί τα 3.000 διαφορετικά είδη θαλάσσιου γυμνοσάλιαγκα, τα οποία ζουν στους κοραλλιογενείς υφάλους όλου του κόσμου. Ο εντοπισμός και η φωτογράφησή τους είναι από τις πιο αγαπημένες ασχολίες των scuba divers που βρίσκονται εκεί. Το αξιοπερίεργο που έχουν είναι ότι τα χρώματα και τα σχήματά τους μπορούν να σας κάνουν να σαστίσετε.

 Πλατύπους

Ζει σε  ποτάμια και λίμνες με κινούμενα νερά της νοτιοανατολικής Αυστραλίας. Μοιάζει με ένα πλάσμα που δημιουργήθηκε από μέρη άλλων διαφορετικών ζώων. Έχει ίσια, καστόρινη ουρά , πτερύγια και γούνα που θυμίζουν φώκια, και ένα μεγάλο ράμφος πάπιας. Έχει κινήσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρων των επιστημόνων.

Star-nosed mole (τυφλοπόντικας με μύτη αστερία)

Ζει σε περιοχές κάτω από την γη και τρέφεται με μικρά ασπόνδυλα, υδρόβια έντομα και σκουλήκια. Είναι καλός κολυμβητής και μπορεί να αναζητήσει την τροφή του στον πάτο λιμνών και χειμάρρων.Θα τον βρείτε στον ανατολικό Καναδά και τις βορειοανατολικές ΗΠΑ.

Anglerfish (καλαμιδόψαρο)

 Η κεραία στο κεφάλι του καλαμιδόψαρου έχει την ικανότητα να αναδεύεται με σκοπό να μοιάζει με λεία και έτσι να προσελκύει σαν δόλωμα άλλα αρπακτικά.Τα καλαμιδόψαρα ζουν κυρίως σε μεγάλα βάθη των ωκεανών όπου δεν φτάνει το φως του ήλιου. Έτσι η μέθοδος προσέλκυσης της λείας τους βασίζεται στο γεγονός ότι το «δόλωμα» στην κεντρική κεραία του κεφαλιού τους είναι βιοφωτοβόλο.